10 สิ่งที่ถ้าคุณรู้จัก คุณไม่เด็กแล้วนะ

มันต้องมีครั้งหนึ่งในชีวิตที่เมื่อเราพูดถึงสิ่งของหรือเทคโนโลยีที่คุ้นเคย แต่รุ่นน้อง ๆ ลูก ๆ กลับได้แต่เอียงคอสงสัยเพราะพวกเขาไม่รู้จัก หรือกลายเป็นของที่ถูกลืมไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จังหวะนี้แหละที่เริ่มรู้สึกจี๊ด ๆ ขึ้นมา เพราะมันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มแก่แล้ว

แม้เมื่อเวลาผ่านไป รุ่นหลัง ๆ คงไม่แคล้วโดนแบบเดียวกับเรา ซึ่งมันเป็นชะตาที่เลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว แต่ในตอนนี้เราลองมาดูกันก่อนว่าในยุคนี้ ไอเทม 10 อย่างนี้ มีอะไรบ้างที่ถ้าเรารู้จัก “แสดงว่าเราไม่เด็กแล้ว”

---

VDO Tape

สมัยก่อนถ้าจะดูหนังหรือละคร เราอาจจะนึกถึง Netflix หรือบริการ Streaming อื่น ๆ แต่ถ้าในสมัยก่อนนั้น ซึ่งนี่เป็นเพียงไม่กี่วิธีที่สามารถดูหนังดังได้ แม้มันจะออกจากโรงไปเป็นปี ๆ ก็ตาม และทุก ๆ ครั้งที่ดูจนหมดม้วนแล้วก็ต้องกรอกลับไปเสมอ ไม่งั้นจะดูไม่ได้ เพราะเทปแม่เหล็กมันหมุนไปกองอีกฝั่งจนหมดแล้ว นั่นทำให้ทุกบ้านที่มีเครื่องเล่น ต้องมีเครื่องกรอเทปแยกต่างหาก ถึงเครื่องเล่นมันจะกรอได้เหมือนกัน แต่มันก็อาจจะทำให้เทปยืดได้

Cassette Tape

เช่นเดียวกับวิดีโอเทป นี่ก็เป็นวิธีที่เด็กยุค 90’ ใช้ฟังเพลงจากศิลปินคนโปรด เทปคาสเซ็ตต์หนึ่งตลับ บรรจุได้ราว 10 เพลง แบ่งเป็นหน้าละ 5 เพลง หน้า A เล่นหมดม้วน ก็พลิกเทปไปหน้า B เพื่อฟังอีก 5 เพลงที่เหลือ เพื่อเป็นการกรอเทปในตัว

เทปคาสเซ็ตต์พวกนี้จะมีข้อดีคือเสียงจะดีมาก เพราะเป็นการบันทึกเสียงระบบอนาล็อก ทำให้คุณภาพเสียงตรงกับต้นฉบับ ต่างกับไฟล์ดิจิทัลอย่าง MP3 ที่มีการบีบอัดเพื่อประหยัดเนื้อที่ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับคุณภาพของเครื่องเล่นและดอกลำโพงด้วย

CD-Rom, DVD

หลังจากเริ่มเข้าสู่ยุคดิจิทัล การดูหนังหรือแชร์ข้อมูลข้ามเครื่องคอมพิวเตอร์ ก็ถูกย้ายขึ้นมาอยู่ในรูปแบบ CD-Rom และมันก็กลายเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็ว เพราะราคาถูก, ใช้ง่าย, ไม่ต้องพื้นที่เก็บไม่ต้องเยอะ และที่สำคัญเลยคือพวกแผ่นหนังภาพจะคมชัดกว่า แต่ CD แผ่นนึงจะบรรจุข้อมูลได้แค่ 553 MB ใส่ไฟล์วิดีโอความละเอียด 480p ได้แค่ครึ่งเรื่องเท่านั้น

ต่อมาก็พัฒนามาเป็น DVD ที่ความจุเยอะกว่า 1 แผ่นบรรจุข้อมูลได้ 4.7 GB ใส่หนังความละเอียด 720p ได้เต็มเรื่อง แถมยังยัดเสียงพากย์และซับไตเติลภาษาอื่น ๆ ได้อีก

ทั้ง CD และ DVD นั้น นอกจากจะใช้บันทึกหนังไว้ดูตามบ้านได้แล้ว ยังนิยมใช้บันทึกข้อมูลงานและเอกสารต่าง ๆ แต่ทั้ง 2 อย่างนี้มีข้อเสียที่เหมือนกันคือมันไม่สามารถแก้ไขข้อมูล หรือลบข้อมูลทิ้งได้ เว้นแต่จะเป็นชนิดเขียนทับได้ เช่น CD-RW หรือ DVD-RW และถึงแม้จะเบาและดูน้อยชิ้นส่วนดูทนทานกว่าวิดีโอเทป แต่มันก็ค่อนข้างบอบบาง เพราะถ้าหน้าแผ่นเป็นรอยจะมีปัญหาในการอ่าน แต่ถ้าหลังแผ่นเสียหาย อันนี้คืออ่านไม่ได้เลย เพราะนั่นคือส่วนบันทึกข้อมูล

Sony Walkman

ถ้ามีเทปคาสเซ็ตต์ หรือ CD เพลง แล้วอยากฟังมันข้างนอกแบบส่วนตัวไม่แบ่งใคร เครื่องเล่นเพลงพกพาอย่าง Sony Walkman นี่แหละตอบโจทย์ที่สุด เพราะด้วยขนาดที่เล็ก จะพกพาใส่กระเป๋าหรือเหน็บกับเข็มขัดก็เก๋ และสามารถเสียบหูฟังเพื่อฟังเพลงที่ชอบแบบส่วนตัว ๆ ได้ ไม่ต้องแบกวิทยุ Boom Box ใส่ถ่านให้หนวกหูชาวบ้านเล่น

จนถึงทุกวันนี้ Sony Walkman ยังคงมีไลน์ผลิตอยู่ แต่เปลี่ยนมาเป็นเครื่องเล่นเพลงดิจิทัลแทน เพื่อให้รองรับสื่อและไฟล์สมัยใหม่ ๆ ได้

Floppy Disk

อีกวิธียอดนิยมในการบันทึกข้อมูล ใช้กันทั่วไปทั้งโรงเรียนและสำนักงานต่าง ๆ ขนาดเล็ก พกพาง่าย และที่เจ๋งก็คือมันสามารถลบและแก้ข้อมูลได้ แต่มันก็มีข้อเสียอย่างความจุเฉลี่ย 1.44 MB ซึ่งน้อยถึงน้อยมาก จึงมักใช้เก็บแค่ไฟล์เอกสารและรูปภาพความละเอียดต่ำเท่านั้น

และรูปร่างของ Floppy Disk ยังเป็นที่จดจำในฐานะสัญลักษณ์การบันทึกข้อมูล เลยทำให้โปรแกรมและเกมต่าง ๆ ใช่รูป Floppy Disk เป็นโลโก้ในการบันทึกข้อมูล จนเด็กรุ่นหลัง ๆ ไม่ได้จำว่าเป็นสื่อบันทึกข้อมูล แต่เป็นปุ่มเซฟเกมแทนซะอย่างงั้น

PlayStation Memory Card

เกมคอนโซลในยุค 90’ การบันทึกข้อมูลเกมส่วนใหญ่จะเก็บไว้ในบอร์ดของตลับเกม ที่ถ้าจะเล่นเกมต่อจากเดิม ต้องมีตลับนั้น ๆ ไว้ด้วย และบางเกมจะใช้ระบบใส่รหัสเพื่อเข้าไปเล่นในด่านหลัง ๆ แทน

แต่การมาของ PlayStation ถือเป็นการปฏิวัติระบบเกมคอนโซลใหม่แทบทั้งหมด โดยเฉพาะระบบเซฟเกม ที่ไม่จำเป็นต้องพกตลับหรือแผ่นไปด้วย ถ้าบ้านเพื่อนมีแผ่นเกมเดียวกัน ก็สามารถใช้ข้อมูลใน Memory Card เพื่อดึงข้อมูลเกมบนเครื่องและเกมของเพื่อนได้ และยังสามารถใช้เนื้อหาที่ปลดล็อกมาแล้วมาเล่นกับเพื่อนได้อีกด้วย เท่านั้นยังไม่พอ มันยังสามารถก๊อปปี้ข้อมูลให้กันได้อีกด้วย

แต่ในเกมคอนโซลยุคหลัง ก็เปลี่ยนวิธีบันทึกข้อมูลให้เก็บไว้ในหน่วยความจำของเครื่องแทน ทำให้ Memory Card ไม่จำเป็นในระบบคอนโซลอีกแล้ว

ขนมโอเดงยา

ขนมแถมของเล่นหรือของสะสมมีอยู่ทุกยุคทุกสมัย แถึงปัจจุบันจะมีน้อยแล้วก็ตาม แต่ถ้าพูดถึงขนมแถมของสะสมในตำนาน ยังไง ๆ ก็ต้อง “โอเดงยา” เท่านั้น เพราะนี่เป็นขนมเพียงไม่กี่ยี่ห้อ ที่แถมสติกเกอร์และการ์ดสะสมจากอนิเมะดัง ๆ ในยุคนั้น ทั้งการ์ดยูกิ, เหรียญโปเกมอน หรือการ์ด Dragon Ball ที่เด็กผู้ชายจะกรี๊ดกร๊าดเป็นพิเศษ

แม้โอเดงยาจะหายไปจากตลาดอยู่หลายสิบปี ชนิดที่ว่ารู้ตัวอีกทีก็ไม่มีวางขายแล้ว แต่ในปี 2021 มันก็กลับมาหาเหล่าเด็กหนวดอีกครั้งโดย “แซม - พลรพี เหรียญชัยวานิช” ทายาทรุ่นที่ 3 ของ SPR Food Industry ผู้ผลิตขนมโอเดงยา โดยเปลี่ยนชื่อเป็น “โอเดนย่า” ช่วงครบรอบปีที่ 30 ของขนมในตำนาน พร้อมกับการ์ด Dragon Ball ที่ทำเอาของขาดทุกร้านที่วางขาย

BitTorrent และผองเพื่อน

ในช่วงต้นยุค 2000 อินเทอร์เน็ตความเร็วสูงตามบ้านยังไม่แพร่หลายเท่าไหร่ ถ้าจะดาวน์โหลดไฟล์หลัก Gigabyte สักตัว คือต้องเปิดคอมไว้เป็นชั่วโมงหรือข้ามคืน กว่าจะได้ และมันก็ไม่ได้รับประกันว่าไฟล์ก้อนที่ได้มาจะสมบูรณ์

วิธีเดียวที่จะสามารถดาวน์โหลดไฟล์ได้อย่างรวดเร็วและสมบูรณ์ นั่นคือการดาวน์โหลดผ่านระบบ Torrent ที่เปลี่ยนจากการโอนรับไฟล์ก้อนใหญ่จากแหล่ง ๆ เดียว มาเป็นการดึงไฟล์ก้อนเล็ก ๆ จากหลาย ๆ แหล่งมารวมเป็นก้อนเดียวในเครื่อง ผ่านทางไฟล์ตัวกลางที่ใช้เชื่อมต่อเข้ากับเครือข่ายการแชร์ไฟล์นั้น ๆ โดยคนที่ทำหน้าที่ปล่อยไฟล์นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือคนที่มีไฟล์แบบเดียวกัน หรือดาวน์โหลดไฟล์นั้น ๆ สมบูรณ์แล้ว แต่ยังเชื่อมต่อกับ Client อยู่ เพื่อแชร์ไฟล์ให้คนที่มาใหม่ ยิ่งคนปล่อยเยอะก็ยิ่งดาวน์โหลดได้เร็ว

แต่ขอเสียของมันก็คือ ไฟล์ตัวไหนที่ไม่มีคนปล่อยแล้ว ก็จะดาวน์โหลดไม่ได้เลย อีกทั้งยังดาวน์โหลดได้ช้ามาก ถ้าคนปล่อยน้อย นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องของความปลอดภัย เพราะแหล่งโหลด Torrent บางเจ้า อาจจะสอดไว้ไวรัสและมัลแวร์มาด้วย

โดยปกติ การแชร์ไฟล์ผ่านระบบ Torrent จะเป็นที่คุ้นเคยกับการปล่อยไฟล์ละเมิดลิขสิทธิ์ เช่นหนัง, เกม หรืออนิเมะ ส่วนมากนั้นจะเป็นของที่หายาก ๆ อย่างไฟล์จาก Blu-ray Disc และหนังที่ไม่มีขายในประเทศอื่นอย่างหนังเฉพาะทาง โดยเฉพาะตัว Uncen ที่ในวางขายในญี่ปุ่นไม่ได้…. มาจนถึงจุดนี้ คงรู้กันแล้วล่ะว่ากำลังพูดถึงหนังอะไร

Exteen

วัยรุ่นยุค 2001 เป็นต้นไป ที่รู้วิธีการใช้อินเทอร์เน็ตแล้ว คงต้องรู้จักกับเว็บบล็อกยอดนิยมของไทยอย่าง Exteen อย่างแน่นอน เป็นหนึ่งในช่องทางการแสดงผลงานและตัวตนต่าง ๆ ของวัยรุ่นในยุคนั้น ทั้งแต่สายนักวาด, นักเขียน, คอสเพลเยอร์, ช่างภาพ และอื่น ๆ อีกสารพัด เท่าที่วัยรุ่นยุคนั้นจะหาทำได้ และมันก็กลายเป็นเวทีแจ้งเกิดของใครหลาย ๆ คนเหมือนกัน อย่างเช่นผู้เขียนที่เริ่มต้นการเป็นตากล้องและนักเขียนในสมัยยังเป็นนักศึกษา และเป็นครั้งแรกที่ใครหลายคนได้เรียนรู้การเขียนโค้ดเพื่อแต่ง Blog ของตัวเองด้วย

แต่น่าเศร้าที่ปีในปี 2017 Exteen ปิดตัวไปอย่างเป็นทางการ แม้จะมีข่าวการกลับมาเปิดอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีวี่แววอะไรเลยจนถึงทุกวันนี้

Pramool.com

ถึงชื่อจะบอกว่าเป็นเว็บที่มีไว้ประมูลของ และสินค้าต่าง ๆ แต่ไฮไลท์จริง ๆ ของมันกลับอยู่ที่ Webboard ข้างใน ที่เหมือนเป็นแหล่งบ่มเพาะความเกรียนของวัยรุ่นยุค 2000 โดยเฉพาะบอร์ด PDA ที่ถือว่าเป็นบอร์ดรวมตัวจี๊ดเลยก็ว่าได้

อีกทั้งยังเป็นจุดกำเนิดตำนานของวงการเกมและพฤติเกรียนในโลกออนไลน์หลาย ๆ เรื่อง ตั้งแต่ ฮอลแพะ, Def บ้างพ่องคิดเป็น %, กระทู้ดักควาย, วิ่งควาย, การตอบกระทู้ของพี่ชายในตำนาน ไปจนถึงภาพของหญิงปริศนาที่มีประกาศจับมาเป็นนานแสนนาน จนทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าโดนจับไปแล้วหรือยัง และนี่ก็ยังเป็นเว็บบอร์ดแห่งเดียว ที่การด่าเว็บมาสเตอร์คือประเพณีท้องถิ่น

จนกระทั่งในปี 2015 “เฮียหยง - นาถพงศ์ อัมพรอร่ามเวทย์” จากไปด้วยโรคลิ้นหัวใจชำรุด มาจนถึงในปี 2021 เว็บ Pramool.com ก็ปิดตัวอย่างถาวร และกลายเป็นอควาเรียมจำลองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เนื้อหาน่าสนใจที่เกี่ยวข้อง

5 เหตุผลที่กล้องมือถือยังแทนที่กล้องถ่ายภาพไม่ได้
Cartoon Club ประกาศนำ "ขบวนการไดโนเสาร์ จูเรนเจอร์" กลับมาฉาย 7 เมษายนนี้ และจะเป็นงานพากย์ใหม่ทั้งหมด

More from us